τεσσερεισήμισυ

οι, και τεσσεράμισυ, τα, Ν

άκλ. (απόλ. αριθμτ.) σύνολο τεσσάρων ακέραιων μονάδων και μισής (α. «τεσσερισήμισυ μονάδες» β. «τεσσεράμισυ κομμάτια»).

[ΕΤΥΜΟΛ. < τέσσερεις / τέσσερα + ήμισυς/μισός].